خواهنده مغربی در صف بزازان حلب می گفت : ای خداوندان نعمت ، اگر شما را انصاف بودی و ما را  قناعت ، رسم سوال از جهان برخاستی .

اى قناعت ! توانگرم گردان

که وراى تو هیچ نعمت نیست

گنج صبر، اختیار لقمان است

هر که را صبر نیست ، حکمت نیست

حکیمی را پرسیدند از سخاوت و شجاعت کدام بهتر است ؟ گفت : آنکه را سخاوت است به شجاعت حاجت نیست.

نماند حاتم طائى ولیک تا به ابد

بماند نام بلندش به نیکویى مشهور

زکات مال به در کن که فضله رز را

چو باغبان بزند بیشتر دهد انگور

نبشته  است بر گور بهرام گور

که دست کرم به ز بازوى زور

حکایتی از زبان مسیح :

مردی بود بسیار متمکن و پولدار روزی به کارگرانی برای کار در باغش نیاز داشت . بنابراین ، پیشکارش را به میدان شهر فرستاد تا کارگرانی را برای کار اجیر کند . پیشکار رفت و همه ی کارگران موجود در میدان شهر را اجیر کرد و آورد و آن ها در باغ به کار مشغول شدند . کارگرانی که آن روز در میدان نبودند ، این موضوع را شنیدند و آنها نیز آمدند . روز بعد و روزهای بعد نیز تعدادی دیگر به جمع کارگران اضافه شدند . گر چه این کارگران تازه ، غروب بود که رسیدند ، اما مرد ثروتمند آنها را نیز استخدام کرد . شبانگاه ، هنگامی که خورشید فرو نشسته بود ، او همه ی کارگران را گردآورد و به همه ی آنها دستمزدی یکسان داد . بدیهی ست آنانی که از صبح به کار مشغول بودند ، آزرده شدند و گفتند : (( این بی انصافی است . چه می کنید ، آقا ؟ ما از صبح کار کرده ایم و اینان غروب رسیدند و بیش از دو ساعت نیست که کار کرده اند . بعضی ها هم که چند دقیقه پیش به ما ملحق شدند . آن ها که اصلاً کاری نکرده اند )) .

مرد ثروتمند خندید و گفت : ...............

برای خواندن این داستان زیبا و آموزنده به ادامه مطلب مراجعه کنید

 ادامه مطلب...

فرشته سردرگم به نزد پروردگار رفت و تا گره از این معما بگشاید

خداوند هنگامی که فرشته را مستعصل دید پرسید:

"آیا اتفاقی افتاده که تورا اینطور پریشان نموده؟"

فرشته پاسخ داد:

"بارالهی...زنی را که دیروز خودش به زندگی اش پایان داده به اینجا آورده اند

اما در کمال تعجب نام آن زن در ضمره بهشتیان است"

خداوند پرسید:

"دلیل آن زن برای ترک هستی چه بوده است؟"

فرشته جواب داد:........................

  پادشاهى به دیده ی استحقار در طایفه درویشان نظر کرد. یکی زان میان بفراست بجای آورد و گفت : ای ملک ما درین دنیا بجیش از تو کمتریم و بعیش از تو خوشتر و بمرگ برابر و بقیامت بهتر.

اگر کشور گشاى کامران است

و گر درویش ، حاجتمند نان است

در آن ساعت که خواهند این و آن مرد

نخواهند از جهان بیش از کفن برد

چو رخت از مملکت بربست خواهى

گدایى بهتر است از پادشاهى

ظاهر درویشی جامه ی ژنده است و موی سترده و حقیقت آن ، دل زنده و نفس مرده .

نه آنکه بر در دعوى نشیند از خلقى

وگر خلاف کنندش به جنگ برخیزد

اگر ز کوه غلطد آسیا سنگى

نه عارف است که از راه سنگ برخیزد

طریق درویشان ذکر است و شکر و خدمت و طاعت و ایثار و قناعت و توحید و توکل و تسلیم و تحمل . هر که بدین صفتها که گفتم موصوف است بحقیقت درویش است وگر در قباست ، اما هرزه گردی بی نماز ، هواپرست  ، هوسباز که روزها به شب آرد در بند شهوت و شبها روز کند در خواب غفلت و بخورد هرچه در میان آید و بگوید هرچه بر زبان آید ، رند است وگر در عباست.

اى درونت برهنه از تقوا

کز برون جامه ریا دارى

پرده هفت رنگى در مگذار

تو که در خانه بوریا دارى