دو دوست با پای پیاده از جاده ای در بیابان عبور می کردند . بین راهسر موضوعی اختلاف پیدا کردند و به مشاجره پرداختند . یکی از آنها از سر خشم ، برچهره دیگری سیلی زد . دوستی که سیلی خورده بود ، سخت آزرده شد ولی بدون آن که چیزیبگوید ، روی شن های بیابان نوشت : « امروز بهترین دوست من ، بر چهره ام سیلی زد.» آن دو کنار یکدیگر به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند . تصمیم گرفتندقدری آنجا بمانند و کنار برکه آب استراحت کنند . ناگهان شخصی که سیلی خورده بود ،لغزید و در برکه افتاد . نزدیک بود غرق شود که دوستش به کمکش شتافت و او را نجاتداد . بعد از آن که از غرق شدن نجات یافت ، بر روی صخره ای سنگی این جمله را حک کرد: «امروز بهترین دوستم جان مرانجات داد .» دوستش با تعجب از او پرسید : « بعد ازآنکه من با سیلی تو را آزردم ، تو آن جمله را روی شن های صحرا نوشتی ولی حالا اینجمله را روی صخره حک می کنی؟»
دیگری لبخند زد و گفت : « وقتی کسی ما را آزار میدهد، باید روی شن های صحرا بنویسیم تا بادهای بخشش ، آن را پاک کنند ولی وقتی کسیمحبتی در حق ما می کند باید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را ازیادها ببرد.»
| نوشته شده توسط امید در سه شنبه 87/4/18 و ساعت 3:17 عصر | نظرات دیگران()
