امام صادق علیه السلام فرمود:
شیطان یکى از یاران خود را بر آدمى مى گمارد تا آن چه را که در خاطر دارد از وى بگیرد و او را به فراموشى و نسیان وا دارد و همکار شیطان که خلاس نام دارد به مسئولیت مربوطه ، همت مى گمارد. پس هر گاه کسى خواست مطلبى را به نظر آورد و احساس کرد که آن را فراموش کرده است ، دست به دعا بردارد و حضور آن را از خدا بخواهد و بر محمد و آل او درود بفرستد و خلاس (شیطان ) را لعنت کند این عمل موجب ذکر و به یاد آمدن آن مسئله مى گردد و اگر به یادش نیامد ذکر و یاد خدا و صلواتى را که به زبان آورده است به جاى همان مطلب فراموش شده پاداش الهى دارد.
خضر پیامبر علیه السلام در محضر امام حسن مجتبى علیه السلام حاضر شد و سؤ الاتى را با وى در میان نهاد، و از جمله پرسید:
چرا آدمى گاهى مطالبى را که مى داند به یاد نمى آورد.
امام پاسخ فرمود: قلب بشر بر حق استوار است و با حق عجین گشته و روى حق روپوش نهاده شده است ، پس اگر بر محمد و آل محمد سلام و درود کامل بفرستد، قلب او نورانیت خاصى پیدا مى کند، و آن چه که از یاد برده دوباره به خاطرش مى آید. اگر صلوات بر محمد و آلش نفرستد و یا آن که صلوات ناقص بفرستد، آن روپوش همچنان بر روى حق برقرار خواهد بود و در این صورت است که انسان آن چه را که به یاد دارد نیز فراموش مى کند.