از دیاران که گذر کردم و رفتم بی‌تو بی تو می‌رفتم، می‌رفتم، تنها ، تنها... وصبوری مرا، کوه تحسین می‌کرد... سخن از مهر من و جور تو نیست سخن از متلاشی شدن دوستی است و عبث بودن پندار سرورآور مهر... سینه‌ام آیینه‌ایست با غباری از غم. تو به لبخندی از این آینه بزدای غبار..
(حمید مصدق)
| نوشته شده توسط امید در یکشنبه 86/12/19 و ساعت 9:6 عصر | نظرات دیگران()
