ازاوج باران، قصیده واری، - غمناک - آغاز کرده بود. می خواند و باز میخواند، بغض هزار ساله ی درونش را انگار می گشود اندوه زاست زاری خاموش! ناگفتنی است... این همه غم؟! ناشنیدنی است! ***
پرسیدم ایننوای حزین در عزای کیست؟ گفتند: اگر تو نیز، از اوج بنگری خواهی هزاربار از اوج تلخ تر گریست! ***** فریدون مشیری
| نوشته شده توسط امید در چهارشنبه 86/10/12 و ساعت 9:16 عصر | نظرات دیگران()
