به درگاه تو مینالم به زاری...مرا بگذار با این ناله هایم
به آه در گلو بشکسته سوگند... به سوز سینه های خسته سوگند
به غم پرورده محنت نسیبی ... که در خون جگر بنشسته سوگند
به اشک مادری کز داغ فرزند ... فرو ریزد به رخ پیوسته سوگند
به بیماری که در هنگامه مرگ ... بر آید ناله اش آهسته سوگند
به آن برگشته ایام نگون بخت ... که راهش از همه سو بسته سوگند
«مرا در بی کسی پیوسته کس باش»
« به وقت ناله ها فریاد رس باش »
