و نگاه من هر روز به پیچک دیوار همسایه خیره میماند

او نیز مانند من است با نسیمی آرام بر خود میلرزد

و نگاه سرد من هر روز خیره میماند

به افتادن برگ های بی جان پیچک

با خود عهد کردم

با افتادن آخرین برگ من نیز تا ابد آرام گیرم

روزها و ساعت ها میگذرند

و انتظار به سر نمی آید

آخرین برگ در برابر باد و باران میایستد و میماند

و نگاه سرد و خسته ی من هنوز هم

آخرین برگ را میبیند

و ای کاش کمی زودتر میدانستم

آخرین برگ هنر پیرمرد نقاش همسایه است

که دیگر در بین ما نیست

حال دیگر شاید تنها آرزویی باشد

دیدن افتادن آخرین برگ

و رفتن من...