گورکن ، گور نکن یارم نمرده

روشنای عالم  تارم نمرده

گورکن، گورت سیاه و تار و سرده

غربت گور واسه یارم خیلی درده

گورکن قلبم شکسته غرق درده

آخ زمونه با منو با اون چه کرده

یا بذار اون روی ماهش رو ببینم

یا کنارش زیر این خاکها بشینم

من اومدم بی تاب و خسته

تا سر روی خاکت بذارم

رو خاک تو آروم بگیرم

وقتی که دستاتو ندارم

من رو ببخش که دیر رسیدم

تو این غروب سرد پر درد

تنها امیدم دیدنت بود

بعد از عبور ازجاده ای سرد

تو این غروب سرد و پر ز غم

حالا که من گریم میگیره

میخوام اشکامو نبینی

وقتی برای گریه دیره

میخوام اشکامو نبینی

امروز دل لبریزه درده

تو مهربون بودی ولی من

هرگز به تو خوبی نکردم

گور کن [128] [64] [24]