در سال 1974 مجله گاید پست، گزارش مردی را نوشت که برای کوهپیمایی به کوهستانرفته بود. ناگهان برف و کولاک او را غافلگیر کرد و در نتیجه راهش را گم کرد. از آنجاکه برای چنین شرایطی پوشاک مناسبی همراه نداشت، می دانست که هر چه سریعتر بایدپناهگاهی بیابد. در غیر اینصورت یخ می زد و می مرد. علی رغم تلاشهایش دستها وپاهایش بر اثر سرما کرخت شدند. می دانست وقت زیادی ندارد.
در همین موقع پایش بهکسی خورد که یخ زده بود و در شرف مرگ بود. او می بایست تصمیم خود را می گرفت. دستکشهای خیس خود را در آورد، کنار مرد یخ زده زانو زدو دستها و پاهای او راماساژداد. مرد یخ زده جان گرفت و تکان خورد و آنها به اتفاق هم به جستجوی کمک بهدیگری، در واقع به خودشان کمک میکردند. کرختی با ماساژ دادن دیگری از بین میرفت.
ما انسانها در واقع با کمک کردن به دیگران به خودمون کمک می کنیم. خیلیوقتها همدلی با دیگران حتی می تونه از بار دلهای خودمون کم کنه.
به محض اینکهکاری در جهت منافع کسی انجام می دهید نه تنها او به شما فکر می کند، بلکه خداوندنیز به شما فکر می کند.
دستهایی که در راه خدمتند، مقدستر از لبهایی هستند کهدعا می خوانند.
هنری جیمز می گوید: سه چیز در زندگی بشری اهمیت دارد. نخستمهربانی، دوم مهربانی، سوم مهربانی.
| نوشته شده توسط امید در شنبه 87/9/23 و ساعت 11:42 صبح | نظرات دیگران()
