بارها به خودم گفته ام دیگر عاشق نمی شوم اما تا نگاه عاشق  و تنهایی به چشمم خیره ماند نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و دوباره عاشق شدم .

بارها به خودم گفته ام دیگر چشم هایم را بر روی زندگی باز نخواهم کرد اما تا برزخ را در جلوی دیدگانم احساس کردم ترسیدم و برگشتم .

بارها به خودم گفتم دیگر تنها نمی شوم اما تا کسی رویش را از من برگردانند او را برای همیشه از ذهنم پاک می کنم .

بارها خود را سرزنش کرده ام که چرا کسی تو را دوست ندارد اما هیچ وقت جواب این سوال را پیدا نکردم .

حال از تو می پرسم:

چرا کسی مرا دوست ندارد؟چرااا؟

ناپلئون می گوید:

تصور کنید اگر قرار بود هر کس به اندازه ی دانش خود حرف بزند چه سکوتی بر دنیا حاکم میشد ...

  با طایفه بزرگان به کشتى در نشسته بودم . کشتى کوچکى در پی ما غرق شد. دو برادر از آن کشتى کوچک ، در گردابى در حال غرق شدن بودند. یکى از بزرگان به کشتیبان گفت : این دوان را از بگیر که اگر چنین کنى ، براى هر کدام پنجاه دینارت دهم .

ملاح خود  به آب افکند و  به سراغ آنها رفت و یکى از آنها را نجات داد، آن دیگرى  هلاک شد.

ملاح را گفتم: لابد عمر او به سر آمده بود  ، از این رو این یکى نجات یافت و آن دیگر به خاطر تاءخیر دستیابى تو به او، هلاک گردید.خندید و گفت : آنچه تو گفتى قطعى است که عمر هر کسى به سر آمد، قابل نجات نیست ، ولى علت دیگرى نیز داشت و آن اینکه : میل خاطرم به نجات این یکى بیشتر از آن هلاک شده بود، زیرا سالها قبل ، روزى در بیابان مانده بودم ، این شخص به سر رسید و مرا بر شترش سوار کرد و به مقصد رسانید، ولى در دوران کودکى از دست آن برادر هلاک شده ، تازیانه اى خورده بودم .

گفتم : صدق الله ، من عمل صالحا فلنفسه و من اساء فعلیها :

تا توانى درون کس متراش

کاندر این راه خارها باشد

کار درویش مستمند برآر

که تو را نیز کارها باشد